Bodedeckel …
… isch eins vun sellene Zauberwerter. Uf em Land heert mr s zum erschte Mol, we-mr bi de Ern mitmache derf (oder mueß). De Bodedeckel isch erscht emol e Klang, wenn nämlig d erscht Hampfel Kriese im Korb oder Eimer boppere. Nor klingt s hohl un hell, wie des Wort Bodedeckel halt. Je meh Kriese in de Korb oder de Eimer gfalle sin, deschto winiger siht mr vum Bodedeckel un au de Klang wurd anderschter: dumpfer, dunkler. Un genau sell isch de Zaubermoment: wenn de ganz Bodedeckel endlig deckelt, zuedeckt isch, un mr vum Bode nix meh siht.
Kriese ramache oder ufheewe isch natierlig e elendigs Gschäft fir Kinder, wu schnell uugeduldig un uuliidig werre, wenn s allewil glich isch un sich nix ändert. Mr kunnt do kum voran, der Bodedeckel will un will nit voll werre.
Noch liedriger isch des Gschäft awer bim Erwerzopfe, ganz z schwiige vum Bucke debii. Awer sell isch kei Veglich mit de Himbere oder Bruumer – dert ziehgt sich d Zit bim Schaffe wie Kaugummi, bis de Bodedeckel am End voll isch.
Desch bi de Zwetschge natierlig ganz anderschter, do geht s schneller, do geht d Ärwet vil ringer vun de Hand un mr siht glich, was mr gschafft het. Mr kaan d Erfoligsmeldung „Bodedeckel voll“ nooch vier, fimpf Hampfle schu gä, we-mr „Sihsch de Bode noch?“ gfroogt wurd.
Awer so richtig flott geht s erscht bim Pfirschig-, Biire- un Epfelramache. Kum isch de Bodedeckel voll, isch de Eimer au schu halwer, nor eewe un zletscht ghuftig voll.
Do ka-mr au schun emol iwer des Wort Bodedeckel in s Sinniere kumme. Wil s jo in sich e Widerspruch isch. Oder kaan de Bode au glichzitig de Deckel sii? Villicht we-mr de Bode as Ding an sich siht, wu e Unterteil un e Owerteil het – wie e Zimmer. Sell het jo au e Bode un owedruf e Deckel – bloß sait mr sellem halt Decki. So, un jetzert si-mr akumme an dere Glosse ihrem Bodedeckel.