De Nikelaus mit sine Gselle

Disletscht hen sich d Freind un Freindinne vun de Mundart wider troffe un dismol iwer de Nikelaus gschwätzt. De Alois Krafzcyk het e herbi Gschiicht vun de Maria Schättgen vorglese, wu si wohl vun ihre Jugend vezehlt. S isch natierlig noch zue selle Zite gsi, wu d schwarz Pädagogik aktuell gsi isch. Mr het de Kinder Angscht gmacht mit allem Meegliche, mim Naachtkrab, mim schwarze Mann un ebe au mim Nikelaus. De schwarz Mann oder de Naachtkrab het mr nie gsehne, si sin also im Hinterkopf bliiwe as ebbis Uheimlichs, wu mr sich bloß vorstelle het kinne awer nit reecht usmoole.

Mim Nikelaus isch es anderschter gsi. Der isch tatsächlig kumme un manichmol au nit ellai. Efters isch de Kneecht Ruprecht debi gsi, e rauer Gsell, wu grummelt het un wiescht usgsehne un Angscht gmacht het mit ere Ruet un manichmol au Kette. In Steine, in Hasle un Unterenterschbach het s awer noch andri dunkli Gschtalte gent, wu mim Nikelaus mitkumme sin. Un vor dene het mr kinne Mores kriege, so wie die uftrette sin, mi me Kratte am Buckel, wu d Fieß vun eme Kind rusgluegt hen un ere Gschtalt, wu ab un zue minschtens droht het, z picke. Un manichmol het s der Klausebicker oder Bickeresel au gmacht, wil er vorne in de Gosch e Noodel drin gha het. So schlimm isch s bi de Maria Schättgen nit gsi. Awer wil si sich nix gfalle glosst het, het de Nikelaus si an de Waldrand gschickt, ganz ellei, wu si het solle waarte, bis er si kunnt ge abhole. Si het sich ab de Sternle gfreit un vorgschtellt, si täte tanze un het dem Nikelaus dodemit aller Wind us de Segel gnumme.

Un bi vile andre Gschiichte isch ruskumme, wie sich d Kinder nit ganz hinter s Liecht fiehre hen losse, wil si gmerikt hen – Kinder sin allewil gueti Beobachter – ass es de Noochber, de Unkel oder ebber andrer Bekannter isch, wu mr an de Stimm, de Schueh oder ebbis andrem kennt het. Vun dem eine Nikelausowe aa, het schin s kei Kind meh an de „reecht“ Nikelaus glaubt