… mol widder Oschdere
‘s isch jo so e Sach mid de Feierdäg, odder besser gsagt mit de entsprechende Oläss dodefir.
Mid de chrischdliche Tradizione henns jo viele nimmeh so. ‘s sinn freie Däg un des freid die moischde.
Awa was do wirgglich dehinnerschdegge dud, des isch fir viele nimmeh ganz so wichdig.
„Des isch doch nur noch ebbs fir Kinner“, duds hoise.
Grad Oschdere isch e Beispiel defir.
Die Kloine gehen bei Oma un Oba in der Garde naus un suche do versteggelde Oier un Sießigkoide.
Fir Erwachsene isch do jo fasch nix meh. Wirgglich?
Denn mir Mensche brauche jo oigendlich Tradizione un Rituale, ned aus „dogmadische“ Griend.
Noi, boides bieded em Mensche e Gfiehl fir Beständigkoid in derre veriggde Weld.
Um fir Erwachsene des Oschderfeschd intressanter zu mache, isch im Norde drowwe sogar oiner uff die Idee komme, ebbe um denne Erwachsene die Langeweil an Oschdern zu nemme, des Oiersuche e bissl zu „modifiziere“.
Had der doch ogreggd, ma kennd jo, statt Oier: Beerbuddeln söken! (Bierflaschen suchen). Uff so Ferz muss ma erschd emol komme …
Gud, es isch jo eher sadirisch gmoind gwäh.
Doch mol Spaß beiseid, wenn mer e bissl driwwer nochdengge dud, in erem schdille Moment. Do kennd ma scho mol e bissl ins Grüble komme.
Was hads denn oigendlich mid denne ganze Symbol an Oschdere uff sich?
Zum Beispiel des Oi.
Isch des doch als Symbol fir e kalds Äußeres, e harde Schal un e bsonneres Inneres mid de Fähigkeit nei’s Lewe zu schaffe. … Vergehe un Fruchdbarkoid. Am End’ ischs vielleicht gar ned so schlechd, ab un zu mol e bissl nochzudengge, iwwer die Welt un sich, ebbe grad an Oschdere …
In dem Sinn: Frohe Oschdere Eich allene